Afrikaans Nie-Fiksie

Johan Bakkes se unieke styl van reisvertelling is altyd ‘n plesier om te lees. Sy tussen-ons-manne-aanslag sluit net soveel interessanthede soos dié van enige ander reisskrywer in; die verskil is dat ons nie eintlik kyk na die katedrale en kunswerke en snuisterye nie, maar wel na gewone mense in kroeë en nagklubs, en na die “-ste”plekke saam met die avonturiers. En nee, nagklubs en avontuur sluit mekaar nie noodwendig uit nie – hiervan is Johan en sy reisvriende lewende voorbeelde! Bakkes is deeglik bewus dat sy leefstyl van uiterstes die einde van sy lewe op aarde verhaas; die dood is elke dag ‘n tree (of ‘n paar kilometer) nader. Vandaar hierdie “Openbaring”. Hy het met volle oorgawe die koudste plek in die wêreld (Oimjakon, Siberië, mid-winter) en die warmste plek (Danakil in Ethiopië) besoek en belééf – wat het hy om daarvoor te wys? Sy openbaring hieroor word duidelik soos die bundel na sy einde snel …

In die lig van gerugte dat Karel Schoeman se afsterwe in Mei  selfdood was, wonder ’n mens of hy die tyd van hierdie werk se publikasie beplan het. Schoeman, wat ‘n ryk skat aan pennevrug agterlaat, het dit al lank oor die sin van voortbestaan wanneer ’n mens oud word.